Ο Κύριος μετά την Βάπτιση στον Ιορδάνη, την καταιγίδα των πειρασμών στο Σαραντάρειο όρος και την παράδοση του Ιωάννη έρχεται στην Καπερναούμ απ’ όπου αρχίζει το κήρυγμά Του στους ανθρώπους, εξαγγέλοντας τη μετάνοια ως την πρώτη και απαρέτητη προϋπόθεση για την κατάκτηση της Βασιλείας των Ουρανών.
Η άπειρη αγάπη του Θεού έδωσε στον άνθρωπο το προνόμιο της μετάνοιας, τη δυνατότητα της αλλαγής, της επιστροφής της ανορθώσεως. Οι πρώτοι λόγοι που βγήκαν από το στόμα του Χριστού, μόλις άρχισε το κοσμοσωτήριο έργο του ήταν : Μετανοείτε, ήγγιγε γαρ η βασιλεία των ουρανών.
Ο Χριστός με το μετανοείτε εγκαινιάζει μια επαναστατική δυνατότητα για τον αμαρτωλό άνθρωπο. Δεν τον θεωρεί αναγκαστικά καταδικασμένο στην πτώση του, υποχρεωμένο να προχωρεί από το κακό στο χειρότερο. Ούτε και αιχμάλωτο δούλο που δεν μπορεί να ανακτήσει την ελευθερία του. Αλλά τονίζει τη δυνατότητα της μετάνοιας. Χάσατε τον προσανατολισμό σας. Πλανηθήκατε. Πέσατε. Η κατάστασή σας δεν είναι απελπιστικά ανεπανόρθωτη. Μπορείτε να σταματήσετε το κακό. Μπορείτε να βρείτε το δρόμο. Να ελευθερωθείτε.
Μπορείτε! Αυτή η φωνή του Χριστού είναι σάλπισμα ελπίδος, μήνυμα αισιοδοξίας. Όσοι άνθρωποι, μικροί ή μεγάλοι, βρίσκονται στο δρόμο της αμαρτίας μπορούν να σωθούν. Το μετανοείτε είναι η σανίδα σωτηρίας που βάζει ο Χριστός κάτω από τα πόδια τους, για να τους δώσει τη δυνατότητα να ξεκολλήσουν, να ανέβουν, να περπατήσουν ελεύθερα στο δρόμο του Θεού.
Ο Χριστός δεν είπε μόνο μετανοείτε. Δεν έδωσε μια ξηρή και άψυχη εντολή. Ο ίδιος έγινε βοηθός και συμπαραστάτης του ανθρώπου, για να πετύχει την αλλαγή, τη μετάνοιά του. Έγινε ο Ίδιος ο Καλός Σαμαρείτης, έγινε ο Ίδιος ο Καλός Ποιμένας, για να μπορούν οι άνθρωποι να πραγματοποιούν την αλλαγή. Στο μεγάλο, λοιπόν, έργο της μετάνοιας, ο άνθρωπος δεν είναι μόνος. Έρχεται ο ίδιος ο Χριστός και του δίνει τη δύναμη της αλλαγής. Ο Χριστός προκαλεί μέσα στην ψυχή του ανθρώπου τα πρώτα σκιρτήματα μετανοίας.
Όταν μιλάμε για προνόμια ελευθερίας, συνήθως αναφερόμαστε στο προνόμιο της εθνικής ελευθερίας. Το μεγαλύτερο όμως προνόμιο ελευθερίας του ανθρώπου είναι να μπορεί να αποτινάσσει τη δουλεία της αμαρτίας, να μετανιώνει και να ανακτά την πνευματική του ελευθερία. Το αναστάς πορεύσομαι προς τον Πατέρα μου, που είπε ο Άσωτος Υιός, είναι ο ύμνος της πραγματικής ελευθερίας του ανθρώπου.
Δεν έχουμε παρά κι εμείς αδελφοί μου, σε όλη μας τη ζωή να αξιοποιούμε το προνόμιο αυτό της πνευματικής ελευθερίας, για να γίνουμε μέλη της Βασιλείας του Θεού.
Μητροπολίτου Αχελώου ΕΥΘΥΜΙΟΥ